Nusa Penida, het eiland met de duizend gaten..

Na onze fantastische ervaring met de Manta's was het tijd om het eiland verder te ontdekken. Ik had wat info op gedaan over het eiland te verkennen op de scooter maar ik kon hier geen positieve berichten over vinden. Wel het aantal ongelukken en dodelijke slachtoffers. We besluiten dan ook om een privé chauffeur te boeken voor een dag die ons brengt naar de mooie plekjes van Nusa Penida.

Ifran is onze chauffeur en is lekker op tijd dus om halftien stappen we in een stevige vierwiel aangedreven jeep. Hij geeft voor vertrek nog even aan dat het een hobbelige dag zal worden aangezien de wegen erg slecht zijn. Dit bevestigt onze keuze.

Ifran komt uit Java en is samen met zijn tweelingbroer (die we halverwege de dag tegenkomen) naar Nusa Penida vertrokken om geld te verdienen als chauffeur. In Java woont zijn vrouw met twee kinderen die hij met een beetje geluk één keer per jaar kan zien, als de ticket prijzen een goede korting hebben. Dat kun je toch niet voorstellen om alles wat je hebt achter te laten om geld te verdienen. Verder tijdens onze rit blijkt dat hij voor een hele dag rijden 150.000 RPH verdient (zeven euro en vijftig cent). Je bent bijna geneigd om een vliegticket te doneren.

We stoppen bij ons eerste punt waar een tempel in een rots zou zijn. We binden onze sarong om want anders mag je hier niet binnen.

Met dank aan Pieter en Arno voor het lenen van de sarong

Door een klein gaatje wurmen wij ons naar binnen waarna je belandt in een immens grote grot met verschillende tempels.

Wij zijn de enige in deze tempel, waarschijnlijk ligt de rest te bakken op het strand. Aan de achterkant van de grot is de uitgang en vinden we Ifran verderop.

We stappen weer in en houden ons goed vast want de weg is naast dat deze erg smal is vol met gaten. Op sommige stukken is het halve wegdek gewoon weg of zijn er gaten zo groot dat je er bij een regenbui in kan badderen. En daarbij gaan de wegen stijl omhoog of duiken ze diep naar beneden. Nusa Penida is echt het eiland met de duizend gaten. Een van de toeristische trekpleisters is hier Broken Beach, ik denk dat broken roads beter gepast zou zijn.

Over toeristisch trekpleisters gesproken, bij onze volgende stop moeten we eerst wachten tot er auto's vertrekken vanaf het parkeerterrein voordat wij erop kunnen. Dit soort plekken vinden wij allebei niets. Voor de vorm lopen we even mee en maken we de foto.

Diamant strand

Links beneden ligt een kleine baai die met een stijle trap te bereiken is. Omdat we niet gelijk willen instappen klimmen we hier naar beneden waar je flink de diepte in kijkt. Eenmaal op het strandje drinken we wat en hebben we niet echt zin om een duik te nemen tussen de poserende insta koppels. We klimmen weer omhoog wat een stuk makkelijker was dan naar beneden.

Boven ontmoeten we Ifran en we stappen weer in.

Volgende stop Tembeling waar een natuurlijke pool is gevormd met uitzicht op de zee. Ifran geeft aan dat de laatste drie kilometer niet toegankelijk zijn voor de auto. Hier kunnen we overstappen achter op de scooter bij een local die je naar het punt brengt waar je nog een afdaling ter voet mag nemen.

Samengevat was dit wel een indrukwekkende toer over smalle paden met steile afgronden. Maar de opa waar ik achterop zat had deze weg denk ik al zestig jaar op en neer gereden.

Zijn scooter was denk ik net zo oud wat ik kon terug horen aan alle onderdelen die rammelde tijdens de rit.

Voor mij zit Claud achterop bij een van zijn kleinkinderen denk ik?

Het laatste stuk gaan we te voet en dalen we af via een stenen trap, wat een prachtige en indrukwekkend stuk natuur is dit.

Beneden bij de pool hebben een prachtig uitzicht op de de zee die zijn meters hoge golven indrukwekkend op de rotsen smijt. We hebben niet zo een behoefte om in de pool te gaan zitten maar genieten van het uitzicht.

Dan klimmen we weer omhoog en stappen achterop de scooter voor de terugweg.

Voor mijn gevoel ging omhoog een stuk prettiger.

Ik bedank opa voor de fijne rit en dan stappen we weer in op de achterbank, dat zit een stuk fijner.

We stoppen bij een mooi uitzichtpunt wat ze hier de Teletubbies heuvel noemen. Wij hebben er een in Haarlem maar hier staat iedere heuvel voor een Teletubbie.

Dan is het tijd voor een heerlijke lunch en Ifran bieden we ook een lunch aan die hij op een andere plek wil nuttigen. Hierna is de stop bij Kelingking Beach. Er ligt hier een rotspartij in het water die op je pink (kelingking) lijkt, anderen vinden het meer een walvis of een dino.

We schieten een plaatje.

We kiezen er niet voor om vijfentwintig minuten over de trappen naar beneden te gaan. We hebben al aardig wat treden in de benen zitten.

We drinken liever even gezellig wat met Ifran en praten over het leven.

Ze zijn hier trouwens een mega lift aan het bouwen zodat je niet via de trap hoeft. Een afgrijselijke stalen constructie in een prachtig landschap. Wie heeft dit kunnen bedenken? Hij zo lelijk dat ik hem niet op de foto zet.

Ifran biedt aan om nog een plek te bezoeken. We zijn all acht uur op pad door het hobbelende landschap van Nusa en we vinden het wel mooi geweest.

We laten ons afzetten bij de supermarkt om daarna het laatste stukje verder naar huis te lopen. Ifran vindt dit geen goed plan en wacht buiten totdat wij onze boodschappen hebben gedaan en zet ons af voor ons huisje boven op de berg.

We bedanken hem en geven hem een tip die hopelijk kan bijdragen tot een bezoek aan zijn familie.

Op onze veranda zien we de zon tussen de bomen in de zee zakken, dit was weer een mooie dag.

Groet Steven