Mantaroggen in Nusa Penida

Op naar Nusa Penida ......

Om half tien staat de taxi chauffeur voor ons jungle verblijf om ons naar de haven van Bangsal te brengen waar we de boot naar Nusa Penida nemen.

Na de vier Engelse woorden die onze chauffeur kent is het gas op die lollie en het voetje gaat niet meer van het gaspedaal af.

Na het zien van een aantal inhaalmanoeuvres waarbij de tegenliggers vol in de remmen moeten en diep in de toeter duiken, besluit ik maar wat op mijn telefoon te kijken ipv door het voorruit. Dan hoor ik weer luid getoeter, dit keer door hemzelf omdat er een kudde koeien de weg oversteekt.

Na twee uurtjes staan we in de haven van Bangsal. Het ticket voor de overtocht hebben we online geregeld. We melden ons aan bij het serviceloket en krijgen een mooie hanger om.

Dan mogen we aan boord.

De zee is kalm vandaag en alle zeeroutes zijn weer open. Eerder deze week mochten er twee dagen geen boten uitvaren vanwege een onrustige zee. 

Na al die gezonken boten zijn ze denk ik iets voorzichtiger geworden.

Op het moment van schrijven vliegen we over het water. Zes gespierde motoren zorgen voor een enorme paardenkracht.

Achter ons verdwijnt Lombok in de verte. We laten de duizend moskeeën achter ons en ruilen deze straks in voor tempels. Want hindoeïsme heeft hier de grootste groep aanhangers.

Als alles meezit staan we in een uur en vijfenveertig minuten op Nusa Penida, als we de overkant halen. Na een rustige start wordt de zee toch iets ruwer en wordt de boot soms in de lucht gegooid om weer met een klap op het water te belanden waarbij het buiswater flink opspat.

Het Indische meisje wat een half uur geleden met haar hartjes zonnebril insta plaatjes aan het schieten was hangt nu met een wit gezichtje in haar stoel.

Ik probeer even mijn ogen te sluiten en dat lukt prima op het ritme van het klappen van de boot.

Dan is de haven van Nusa Penida in zicht, we betalen 50.000 IRP om het eiland verder op te mogen.

De taxi zet ons voor ons nieuwe verblijf en dat was best nog wel even een klim over een niet al te beste weg. We worden weer vriendelijk ontvangen in een weelderige tuin. Na de kennismaking lopen we langs een slingerpad naar ons huisje. Wat een prachtig traditioneel huisje op palen en als we door het huisje lopen komen we in onze openlucht badkamer, in één woord geweldig. Wat hebben ze dit met smaak gebouwd en aangekleed.

Nadat de inhoud van onze rugzak weer op de haakjes in de kast hangt wandelen we de berg weer af en staan we tien minuten later aan de hoofdweg waar we even wat gaan drinken en eten. Ook willen we hier wat info opdoen om een snorkel trip te maken om de mantaroggen te zien.

De vriendelijke serveerster die Tina heet heeft zo haar contacten en een maaltijd later hebben we de trip geboekt voor morgen ochtend.

Ik ben een klein beetje nerveus want de mantarog staat al een tijdje op mij (onze) bucketlist.

Morgen ochtend om negen uur moeten we ons melden.

Mantarog dag

Om negen uur melden wij ons bij Tina die samen met een collega ons achter op de scooter naar het gebouw van de toer brengt. We zwaaien Tina gedag en melden ons aan. Na het invullen van het formulier dat we gezond zijn passen we de flippers en de bril met snorkel.

Voor ons vertrek de eerste boot naar Mantabay maar wij gaan iets verder naar Manta Point.

Met twintig man zitten we op de snelle speedboat en varen we langs de hoge kliffen terwijl we dansen over de golven. Dertig minuten later bereiken we de plek en we zijn niet de enige. Daar hadden we ons al een beetje op ingesteld dat heb je in het hoogseizoen.

Onze gids zwemt voorop en spot al snel de eerste mantarog. Wat een immens indrukwekkende vis is dit. Hij heeft een beetje een prehistorisch uiterlijk.

Gracieus zweeft hij door het water, echt zo gaaf om te zien.

Ik ben gewapend met mijn onderwater camera en lig iets buiten de groep rustig te ademen. Ik heb vorige jaar in Bali een free dive cursus gedaan en daar pluk ik nu mijn vruchten van.

Dit meeste snorkelaars hangen in het oppervlakte water of duiken een meter diep en keren dan gelijk weer terug. Ik kan op één adem naar een meter of zeven waar ik nog verder kan zwemmen. Zo kan ik een aantal keer alleen met een mantarog mee zwemmen en soms zelfs met twee roggen. Bij een duik naar de diepte zwom ik vlak boven de vleugels van de rog. Wat een spanwijdte, met mijn armen wijd kom ik niet over de vleugels heen. De reuze manta heeft een spanwijdte van zeven meter.

We spotte in het totaal wel acht mantaroggen, wat een indrukwekkende ervaring.

Deze kunnen we van onze bucketlist aftekenen.

In de boot terug zitten we beide met een brede glimlach op het gezicht die er voorlopig niet af te krijgen is.

Gr Steven